مورچه های آتشین

لانه مورچه های آتشین مانند شهرهای کوچک بوده و گاهی در حدود 200000 مورچه در آن زندگی می کنند. در داخل این کلونی های شلوغ ملکه، مورچه های کارگر و مورچه های سرباز وجود دارند. مورچه های کارگر وظایف مختلفی مانند مراقبت از تخم ها، غذا دادن به لاروها، جستجوی غذا و نگهداری از شفیره ها را انجام می دهند. مورچه های سرباز وظیفه محافظت از کلونی در برابر خطرات احتمالی را بر عهده دارند. وظیفه ملکه تولید مثل است. در یک کلونی ممکن است چندین ملکه وجود داشته باشد. ملکه های جوان بالدار هستند اما پس از جفت گیری بال های خود را از دست می دهند. تعدادی از ملکه های با نرها پرواز می کنند تا لانه های جدید ایجاد کنند. مورچه های کارگر ممکن است تا 180 روز زندگی کنند اما عمر ملکه ها معمولا بین دو تا شش سال است. مورچه های قرمز شرایط گرم و آفتابی مانند مزارع خشک را ترجیح داده و از لانه ساختن در مناطق سایه دار مانند جنگل اجتناب می کنند. آنها لانه های خود را معمولاً به شکل تپه در مناطق علفی مانند چمنزارها و مراتع درست می کنند. گاهی ارتفاع این تپه ها به 40 سانتی متر و قطر آنها به 61 سانتی متر هم می رسد. تپه های بزرگ مورچه های آتشین به آنها کمک می کند تا دمای زیر زمین را تنظیم کرده و از ملکه و مورچه های جوان در برابر تغییرات شدید آب و هوایی محافظت کنند.

لانه مورچه های قرمز برخلاف سایر مورچه ها فقط یک ورودی ندارد. بلکه مورچه ها در سراسر تپه رفت و آمد دارند. این کلونی ها می توانند حاوی چند صد هزار مورچه از جمله حداقل یک ملکه باشند . مورچه های قرمز ممکن است به دلیل استفاده از چمنزارهای علفی در محوطه حیاط، به فضای داخل خانه راه پیدا کنند. از آنجا که کلونی مورچه قرمز اغلب بسیار بزرگ بوده و در قسمت های زیادی از زمین گسترش می یابد، کنترل این حشرات می تواند کار چالش برانگیزی باشد. مورچه های قرمز همه چیزخوار هستند. یعنی از منابع غذایی حیوانی یا گیاهی تغذیه می کنند. رژیم غذایی مورچه های قرمز کارگر شامل حشرات، کرم های خاکی، کنه ها، عنکبوت ها، تخم های بندپایان، گل، عسل و سایر شیرینی ها است.  همچنین این حشرات از مواد غذایی گیاهی مانند دانه ها تغذیه می کنند. مورچه های قرمز حتی لاشه پرندگان و جوندگان را هم مصرف می کنند. لاروهای مورچه های قرمز توسط مورچه های کارگر تغذیه می شوند. با وجودیکه مورچه های قرمز کاملاً گوشتخوار نیستند، اما تقریباً هر ماده پروتئینی را می خورند. این حشرات برای صاحبان حیوانات خانگی مشکلات زیادی ایجاد می کنند. از آنجایی که بسیاری از مردم غذای حیوانات خانگی خود را در فضای باز قرار می دهند، ناآگاهانه غذای مورچه ها را نیز تهیه می کنند. مورچه های آتشین جذب مواد مغذی موجود در غذای حیوانات خانگی می شوند. هنگامی که مورچه ها منبع غذایی را پیدا کردند، رد بویی ایجاد کرده و مورچه های دیگر را نیز به سمت غذا هدایت می کند. حیوانات خانگی غالباً از این موضوع خشمگین شده و مورچه های قرمز را تحریک می کنند. واکنش مورچه های قرمز هم گزش حیوان خانگی است.
نیش مورچه های قرمز چه خطری دارد؟

مورچه های آتشین ابتدا از فک پایین خود برای گرفتن طعمه استفاده می کنند. سپس سم خود را بر روی محل گاز گرفتگی می ریزند. نیش مورچه های آتشین برای اغلب انسان ها دردناک بوده و برای برخی دیگر کشنده است. اگر قربانی واکنش شدیدی مانند تعریق، حالت تهوع یا خارش بیش از حد را تجربه کرد، باید فوراً با پزشک تماس گرفته شود. نیش مورچه های آتشین شامل سم آلکالوئید بوده و برای انسان بسیار خطرناک است. در محل گزش برجستگی های قرمز ایجاد می شود که در نهایت می تواند منجر به زخم و تاول شود. گزش مورچه های آتشین سوزش شدیدی را شبیه احساس سوختگی ایجاد می کند. کلونی مورچه های آتشین ممکن است حاوی 100000 تا 500000 حشره باشد، در نتیجه احتمال گزیدگی توسط تعداد زیادی مورچه وجود دارد.