۱۰ واقعیت شگفت انگیز که در مورد عقرب ها نمی دانید
برخلاف حشرات که عموماً تخم می گذارند، عقرب ها بچه می زایند که در اصطلاح علمی به آن «زنده زایی» (viviparity) گفته می شود. در واقع برخی از انواع عقرب ها ساختاری شبیه رحم دارند که نوزادان موجود در آن هم از مواد مغذی همراه نطفه استفاده کرده و هم از غذایی که از جانب مادر تامین می شود تغذیه می کنند. برخی دیگر از انواع عقرب ها نیز چنین ساختاری ندارند و غذایشان به طور مستقیم از جانب مادر تامین می شود.
دوره ی بارداری در این جانور کوچک بسته به گونه ی عقرب می تواند بین ۲ ماه تا ۱۸ ماه متفاوت باشد. بعد از تولد، نوزاد عقرب روی پشت مادر رفته و تا زمان اولین پوست اندازی همان جا باقی می ماند. بعد از اولین پوست اندازی، عقرب های جوان مادرشان را ترک می کنند.در مقایسه با دیگر جانوران، بندپایان عمر نسبتاً کوتاهی دارند و بسیاری از حشرات تنها چند هفته یا نهایتاً چند ماه زنده می مانند. اما عقرب ها در میان بسیاری از بندپایان از بیشترین طول عمر برخوردارند. در طبیعت، عقرب ها بین ۲ تا ۱۰ سال زنده می مانند اما این مدت در اسارات تا ۲۵ سال نیز افزایش خواهد یافت. اگر می توانستید به ۳۰۰ میلیون سال قبل برگردید با اجداد عقرب ها مواجه می شدید که شباهت بسیار زیادی به نوادگان امروزی خود دارند. فسیل های کشف شده از این جانور نشان می دهد که عقرب ها از دوران کربونیفر تاکنون تغییر چندانی نکرده اند. به احتمال فراوان اولین اجداد عقرب ها در دریاها زندگی می کردند و بسیاری از آن ها نیز آبشش داشته اند و در دوره ی سیلورین،۴۲۰ میلیون سال پیش، برخی از این موجودات راهشان را به سمت خشکی پیدا کردند. اولین گونه از عقرب های خشکی زی چشم های مرکب داشته اند.
بندپایان برای بیش از ۴۰۰ میلیون سال در خشکی زندگی کرده اند و عقرب های امروزی تا ۲۵ سال نیز می توانند زندگی کنند. این موضوع اتفاقی نیست زیرا عقرب ها قهرمانان زنده ماندن هستند. یک عقرب می تواند تقریباً یک سال تمام را بدون غذا زنده بماند. از آن جا که عقرب ها مانند خرچنگ نعلی دارای شش های کتابی هستند می توانند بیش از ۴۸ ساعت نیز در زیر آب زنده بمانند.
همچنین عقرب ها معمولاً در محیط های خشن و گرم و خشک به راحتی زندگی می کنند و تنها از طریق رطوبتی که از طعمه ی خود بدست می آورند می توانند آب مورد نیاز بدنشان را تامین نمایند. میزان متابولیسم بدن عقرب ها بسیار پایین است و تنها به اندازه ی یک دهم حشرات به اکسیژن نیاز دارد. به طور کلی می توان گفت که عقرب ها به سختی از بین می روند.عقرب ها بندپایانی هستند که به خانواده ی عنکبوتیان تعلق دارند. عنکبوتیان شامل عنکبوت ها، مایت ها، کنه ها وعنکبوت های خرمن و تمامی موجودات شبیه عقرب که در واقع عقرب نیستند مانند شبه عقرب ها خواهد بود. عقرب ها نیز مانند پسرعموهای بندپای خود بدنی دو قسمتی دارند که شامل سر و سینه و شکم به عنوان یک قسمت و پاها می باشد. اگر چه عقرب ها شباهت های ساختاری متعددی با دیگر انواع عنکبوتیان دارند اما دانشمندانی که تکامل این موجود را بررسی کرده اند بر این باورند که عقرب ها ارتباط نزدیک تری با خانواده ی عنکبوت های خرمن دارند.
مراسم پیش از جفت گیری عقرب ها بسیار پیچیده و پراتفاق است که در اصطلاح علمی به آن «promenade à deux» به معنای تحت اللفظی «پیاده روی دو نفره» است. این رقص هنگامی شروع می شود که عقرب نر و ماده به هم نزدیک می شوند. در واقع عقرب نر پای حسی عقرب ماده به نام «گیره پا» (pedipalp) را گرفته و با حرکاتی شبیه رقص آن را عقب و جلو می کند تا مکان مناسب را برای دستگاه تناسلی خود موسوم به «spermatophore» که مجرایی حاوی اسپرم است پیدا کند.
وقتی که وی اسپرم های خود را در جای مناسب قرار داد، بدن عقرب ماده را به سمت آن می برد و دستگاه تناسلی عقرب ماده را طوری روی این اسپرم ها باز نگه می دارد که او بتواند اسپرم ها را به درون خود بکشد. در طبیعت، به محض این که عمل جفت گیری به پایان رسید عقرب نر به سرعت از عقرب ماده دور می شود. اما در اسارت، عقرب ماده که از رقص عقرب نر به وجد آمده او را می خورد.